Op zaterdag 1 november 2025 staat Knokke-Heist stil bij een belangrijk moment uit de geschiedenis. Precies 81 jaar geleden bevrijdden Canadese soldaten deze kustgemeente van de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze jaarlijkse herdenking is meer dan een historische plicht – het is een ontroerende dag waarop jong en oud samenkomen om het verhaal van vrijheid levend te houden.
Een dag die voor iedereen toegankelijk is
Misschien vraagt u zich af: “Waarom zou ik hierbij zijn?” Of: “Is dit wel iets voor mij?” Het antwoord is volmondig ja. Deze herdenking is bewust zo georganiseerd dat iedereen zich welkom voelt: families met kinderen, ouderen die de oorlog zelf nog hebben meegemaakt of van hun ouders hoorden, jongeren die geïnteresseerd zijn in geschiedenis, muziekliefhebbers, of gewoon mensen die respect willen tonen voor degenen die hun leven gaven voor onze vrijheid.
De dag combineert verschillende elementen die samen een krachtige boodschap vormen: bloemen als symbool van herinnering, militaire ceremoniële eer, prachtige muziek die iedereen raakt, en vooral verbondenheid tussen verschillende generaties en nationaliteiten.
Hoe begint de dag? De bloemenhulde op het Verzetsplein
Om 8.45 uur ’s ochtends verzamelen mensen op het Verzetsplein in Knokke-Heist. Dit is het startpunt van de herdenking. Hier wordt op sobere maar waardige wijze een bloemenhulde gebracht. Maar aan wie precies?
Enerzijds worden de lokale verzetsstrijders herdacht. Dit waren gewone mannen en vrouwen uit Knokke-Heist en omgeving die tijdens de Duitse bezetting (1940-1944) grote risico’s namen. Ze hielpen ondergedoken mensen, verspreidden illegale kranten, sabotereerden Duitse plannen of verzamelden informatie voor de geallieerden. Velen van hen werden gevangengezet, gefolterd of geëxecuteerd. Hun moed maakte het verschil.
Anderzijds eren we de Canadese militairen die tijdens de bevrijdingsoperaties in oktober 1944 in deze regio omkwamen. Deze jonge soldaten, vaak amper twintig jaar oud, hadden de oceaan overgestoken om een land te bevrijden dat ze nooit eerder hadden gezien. Sommigen vonden hier hun laatste rustplaats, ver van hun families in Canada.
Het leggen van bloemen is een universeel gebaar van respect en dankbaarheid. Het vraagt geen woorden, maar spreekt boekdelen.
Een muzikale mars door de straten: de For Freedom Pipes & Drums
Na de bloemenhulde start een bijzondere optocht richting de Sint-Margaretakerk. Voorop marcheert een contingent Canadese militairen of vertegenwoordigers, gevolgd door lokale autoriteiten en deelnemers. Maar wat deze mars werkelijk onvergetelijk maakt, is de muzikale begeleiding van de For Freedom Pipes & Drums.
Wat zijn pipes en drums eigenlijk?
Voor wie niet vertrouwd is met deze traditie: een pipe band bestaat uit doedelzakspelers (bagpipers) en drummers. De doedelzak – in het Engels ‘bagpipe’ – is een traditioneel Schots instrument met een kenmerkend, doordringend geluid. Het instrument heeft een luchtreservoir (de “bag” of zak) die de speler opblaast, en meerdere pijpen die tegelijk klinken. De melodiepijp wordt bespeeld met de vingers, terwijl drie andere pijpen (de “drones”) constant een basiskloontoon produceren.
Drummers in een pipe band spelen niet op gewone drumstellen, maar op speciale militaire trommels: vooral snare drums (die een scherp, rattelend geluid maken) en bass drums (grote trommels met een diep, dreunend geluid) en soms tenor drums.
Deze combinatie van instrumenten creëert een machtig, emotioneel geluid dat perfect past bij ceremoniële gelegenheden. Het roept gevoelens op van waardigheid, kracht, melancholie en respect – allemaal passend bij een herdenking.
Waarom Schotse muziek bij een Canadese herdenking?
Dit lijkt misschien vreemd, maar er is een logische verklaring. Canada heeft historisch sterke banden met Schotland. Veel Canadezen hebben Schotse roots, en binnen het Canadese leger waren en zijn pipe bands een belangrijke traditie. Tijdens beide wereldoorlogen marcheerden Canadese regimenten vaak onder begeleiding van hun eigen pipe bands. Dit muzikale element werd dus letterlijk door de Canadese bevrijders meegebracht naar België.
De For Freedom Pipes & Drums uit Knokke-Heist houdt deze traditie nu al jaren levend. Onder leiding van Pipe Major Franky Leyseele – de hoofddoedelzakspeler en dirigent van de band – brengen ze een authentieke en ontroerende muzikale omkadering.
Wanneer u de doedelzakken door de straten hoort klinken, met het ritmische geroffel van de drums erbij, voelt u meteen: dit is geen gewoon evenement. De muziek creëert een sfeer van plechtigheid en samenhorigheid die moeilijk in woorden te vatten is, maar die iedereen aanraakt.
De herdenkingsmis in de Sint-Margaretakerk: hart van de viering
Om 9.30 uur begint de eigenlijke herdenkingsmis in de Sint-Margaretakerk op het Maurice Lippensplein. Deze kerk, een bekend herkenningspunt in Knokke-Heist, vormt het centrale decor voor de herdenking.
Een viering voor gelovigen én niet-gelovigen
Hoewel het formeel een katholieke mis is, worden ook mensen die niet gelovig zijn of een andere levensbeschouwing aanhangen van harte uitgenodigd. De essentie van deze bijeenkomst is namelijk universeel: respect, dankbaarheid en het levend houden van de herinnering. De religieuze context dient vooral als kader voor bezinning en samenzijn.
Voor veel ouderen in de gemeente heeft het religieuze aspect wel een belangrijke betekenis, omdat de Tweede Wereldoorlog en de bevrijding voor hen of hun ouders gepaard gingen met gebed en hoop op verlossing.
Muziek die rechtstreeks naar het hart gaat
Wat deze herdenkingsmis onderscheidt van veel andere ceremonies is de uitzonderlijke muzikale begeleiding. Dit is geen achtergrondmuziek, maar een essentieel onderdeel dat de emoties oproept en versterkt die bij zo’n herdenking horen.
Er treden vier muzikale krachten op, elk met hun eigen specialiteit:
1. For Freedom Pipes & Drums: majesteitelijke klanken
De doedelzakband zorgt voor meerdere muzikale momenten tijdens de mis. Een hoogtepunt is ongetwijfeld Highland Cathedral, een van de meest geliefde en emotionele nummers uit het pipe band-repertoire. Hoewel het een relatief modern stuk is (uit 1982), klinkt het tijdloos en wordt het wereldwijd gespeeld bij ceremonies, herdenkingen en belangrijke gelegenheden.
Wanneer de eerste tonen van Highland Cathedral door de kerkruimte klinken, met de meerstemmige drones van de doedelzakken die een volle, resonerende ondertoon vormen, en de melodie die daarboven uitstijgt, ontstaat er een moment van collectieve ontroering. Mensen sluiten hun ogen, sommigen krijgen tranen in hun ogen, en iedereen voelt even dezelfde verbondenheid.
Het is deze magische kracht van muziek – het vermogen om zonder woorden diep in de ziel te raken – die deze herdenking zo bijzonder maakt.
2. Robin Lantsoght: zanger-gitarist met lokale wortels
Robin Lantsoght is een muzikant uit Knokke-Heist die in zijn thuisstad bekendheid verwierf met verschillende projecten. Hij combineert gevoelige akoestische songs met energieke rockmuziek in zijn band Robert, die optrad op het lokale Kneistival en de EP “Abruptly Interrupted” uitbracht.
Tijdens de herdenkingsmis laat Robin zijn veelzijdigheid horen met een gevarieerd repertoire:
- “Mag ik dan bij jou” – Een Nederlandse song die gaat over verlies en troost zoeken bij een dierbare. Deze wordt vaak gedraaid op begrafenissen en herdenkingen omdat de tekst zo universeel is: het verlangen om niet alleen te zijn in moeilijke tijden.
- “The Banks of the Leopold Canal” – Dit lied heeft een directe link met de oorlogsgeschiedenis in deze regio. Het Leopoldkanaal, dat door deze streek loopt, was in oktober 1944 het toneel van zware gevechten tijdens de bevrijding. Canadese troepen moesten het kanaal oversteken onder Duits vuur – een gevaarlijke operatie die veel slachtoffers eiste. Dit nummer herdenkt specifiek die gebeurtenissen en de soldaten die daar vielen.
- “Le plat pays” – Een klassieker van de Belgische zanger-dichter Jacques Brel, waarin hij zijn liefde voor het vlakke Belgische land bezingt. Het lied roept beelden op van het landschap, de mensen en de cultuur – alles waarvoor destijds gevochten werd.
- “One” – Waarschijnlijk de versie van U2, een lied over eenheid, verbondenheid en het overbruggen van verschillen. Een passende boodschap voor een herdenking die draait om internationale vriendschap.
- “We’ll Meet Again” – Een beroemd lied uit de Tweede Wereldoorlog, gezongen door Vera Lynn, dat soldaten en hun families troost bood met de belofte van een weerzien. Het werd het symbool van hoop tijdens de donkerste jaren van de oorlog.
Robin sluit zijn optreden af met een heel bijzonder nummer:
- “The Scheldt Pocket” – Een lied dat Robin zelf schreef in 2024 ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van de Canadese Bevrijdingsmars. De “Scheldt Pocket” (Schelde-zak) was de militaire naam voor het gebied rond de Schelde-monding dat in 1944 nog door Duitse troepen bezet werd, terwijl de rest van België al bevrijd was. De bevrijding van dit gebied, inclusief Knokke-Heist, was cruciaal om de haven van Antwerpen te kunnen gebruiken voor de geallieerde bevoorrading. Het kostte echter veel levens en weken van zware gevechten. Door hierover een eigen lied te schrijven, toont Robin dat de herinnering niet alleen wordt voortgezet, maar ook eigentijds wordt gemaakt en relevant blijft voor nieuwe generaties.
3. Axelle Verfaillie: stem met internationale allure
Axelle Verfaillie, eveneens uit Knokke-Heist, bracht haar zangtalent naar professioneel niveau door muziektheater te studeren aan het gerenommeerde Codarts Conservatorium in Rotterdam (Nederland). Dit is een van de toonaangevende kunstenopleidingen in Europa.
Ze zingt onder meer in Scala & The Kolacny Brothers, een dameskoor met internationale faam. Dit Belgische ensemble is bekend om hun bijzondere a capella arrangementen van bekende popsongs en filmthema’s. Ze traden op in verschillende Europese landen, waaronder België, Duitsland, Engeland, Italië en Frankrijk, en werden zelfs gevraagd voor grote projecten zoals soundtracks.
Ondanks deze internationale carrière blijft Axelle betrokken bij culturele projecten in haar thuisstad, waarvan deze herdenking een mooi voorbeeld is.
Het absolute hoogtepunt van de muzikale viering komt wanneer Axelle “O Canada” zingt – het Canadese volkslied. Dit moment wordt elk jaar beschreven als het emotionele climax van de ceremonie.
Stel u voor: de kerk is gevuld met inwoners van Knokke-Heist, Canadese bezoekers (vaak nazaten van bevrijders of veteranen), militairen in uniform, en ambtenaren. Wanneer de eerste tonen van het Canadese volkslied klinken, gezongen door een lokale artiest in een Belgische kerk ter ere van soldaten die 81 jaar geleden hun leven gaven voor de vrijheid van vreemden, komt alles samen: geschiedenis, dankbaarheid, emotie en verbondenheid.
Het is een moment waarop zelfs de meest geharde veteranen een brok in hun keel krijgen. Mensen staan op, sommigen leggen hun hand op het hart (zoals in Canada gebruikelijk is), en iedereen voelt de kracht van wat hier herdacht wordt.
Deze muzikale momenten eindigen traditioneel met een staande ovatie – niet voor de artiesten, maar voor de vrijheid die we genieten en de vriendschap tussen Canada en België die sinds de bevrijding blijft bestaan.
4. Dylan Marey: pianist met klassieke en jazzy touch
Dylan Marey, de derde lokale muzikant, studeerde piano aan het Lemmensinstituut in Leuven, een gerenommeerd conservatorium. Hij combineert een klassieke techniek met een passie voor jazz, wat resulteert in een verfijnd en emotioneel spel.
Dylan componeert ook eigen werk waarin hij gevoelens en sferen subtiel weet te vertalen. Tijdens de herdenkingsmis voegt zijn pianospel een warme, diepe laag toe aan de andere muzikale elementen. Piano heeft het vermogen om zowel intiem en kwetsbaar als krachtig en troostend te klinken – perfect voor een gebeurtenis waar vreugde en verdriet, opluchting en verlies elkaar raken.
Waarom is deze muzikale combinatie zo krachtig?
De keuze om verschillende muzikale stijlen te combineren – van traditionele pipe band-muziek tot hedendaagse pop, van eigen composities tot historische oorlogsliedjes – maakt de herdenking toegankelijk voor verschillende generaties en smaakvoorkeuren.
Oudere aanwezigen herkennen liedjes uit de oorlogstijd of herinneren zich wanneer ze deze muziek vroeger hoorden. Jongeren ontdekken muziek die ze misschien niet kennen, maar die hen toch raakt door de uitvoering en context. De mix van Engels, Nederlands en Frans weerspiegelt ook de internationale dimensie van de bevrijding en de meertalige realiteit van België.
Muziek is in essentie een universele taal. Waar woorden tekort schieten of waar taalbarrières bestaan, overbrugt muziek de kloof. Het roept emoties op, creëert verbinding en maakt abstracte concepten als “vrijheid” en “opoffering” voelbaar en tastbaar.
Na de mis: een reis naar de Canadese begraafplaats in Adegem
Rond 10.30 uur, wanneer de herdenkingsmis in de Sint-Margaretakerk is afgelopen, is er voor geïnteresseerden de mogelijkheid om deel te nemen aan het tweede deel van de herdenking: een bezoek aan de Canadese militaire begraafplaats in Adegem.
Gratis busvervoer – maar inschrijven is noodzakelijk
Het gemeentebestuur van Knokke-Heist organiseert gratis busvervoer naar Adegem voor wie de plechtigheid daar wil bijwonen. Dit is een mooi gebaar dat de toegankelijkheid van de herdenking vergroot. Niet iedereen heeft immers eigen vervoer of kent de weg naar Adegem.
Er is echter een praktische beperking: het aantal plaatsen in de bus is beperkt. Daarom is vooraf inschrijven noodzakelijk en wordt aangeraden dit tijdig te doen. Hoe u zich kunt inschrijven, kan u best navragen bij de gemeente Knokke-Heist.
Waarom Adegem?
Adegem, een deelgemeente van Maldegem in Oost-Vlaanderen, ligt op ongeveer 25 kilometer van Knokke-Heist. Hier bevindt zich een van de twee Canadese militaire begraafplaatsen in België (de andere is in Holten, Nederland – hoewel dat geografisch dichter bij de Duitse grens ligt, wordt soms ook Groesbeek in Nederland genoemd).
De Adegem Canadian War Cemetery is de laatste rustplaats van meer dan duizend Canadese soldaten die omkwamen tijdens de bevrijding van België in 1944. Deze begraafplaats werd aangelegd kort na de oorlog en wordt sindsdien zorgvuldig onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission – een organisatie die alle oorlogsgraven van geallieerde soldaten onderhoudt.
Het bezoeken van zo’n begraafplaats is een diep indrukwekkende ervaring. In nette rijen staan witte grafstenen, elk met de naam, leeftijd, eenheid en soms een persoonlijke boodschap van de familie van de overleden soldaat. Veel van deze jongemannen waren amper 20 jaar oud. Ze kwamen uit alle delen van Canada – van Nova Scotia aan de oostkust tot British Columbia in het westen – en vonden hun laatste rustplaats in de Belgische aarde.
De plechtigheid in Adegem
Om 11.15 uur start de officiële herdenkingsplechtigheid op de begraafplaats. Dit is een serene, ingetogen ceremonie waarbij verschillende elementen samenkomen:
- Het ceremoniepeloton van de politiezone Damme/Knokke-Heist: Dit is een speciaal getrainde groep politieagenten die bij officiële gelegenheden ceremoniële taken uitvoert. Ze dragen vaak een uniform dat afwijkt van het dagelijkse politie-uniform en voeren handelingen uit zoals het presenteren van wapens, het vormen van een erewacht, en het verzorgen van protocollaire elementen.
- For Freedom Pipes & Drums: Ook op de begraafplaats zorgt de doedelzakband voor muzikale begeleiding. In de open lucht, tussen de grafstenen, klinkt de muziek anders dan in de kerk – opener, kwetsbaarder, maar niet minder krachtig. Het geluid lijkt zich te vermengen met de wind en de omringende natuur.
- Bloemenhuldes en momenten van stilte: Er worden kransen of bloemen gelegd bij het centrale monument of bij specifieke graven. Dit gaat vaak gepaard met een moment van absolute stilte – een minuut waarin iedereen zijn of haar gedachten laat gaan naar de gesneuvelden en de betekenis van hun offer.
Deze plechtigheid op de begraafplaats vormt het symbolische slotakkoord van de herdenkingsvoormiddag. Het brengt de abstractie van “oorlog” en “bevrijding” terug naar het zeer concrete niveau van individuele mensen met namen, gezichten en levensverhalen die hier begraven liggen.
Waarom blijft herdenken belangrijk, 81 jaar later?
U zou kunnen denken: “81 jaar is een heel lange tijd. De meeste mensen die de oorlog zelf meemaakten, leven niet meer. Waarom blijven we dit dan elk jaar doen?”
Dit is een terechte vraag, en het antwoord ligt op verschillende niveaus:
1. Respect voor offers die gemaakt zijn
De jonge Canadese soldaten die in 1944 naar Europa kwamen, hadden alle redenen om thuis te blijven. Ze hadden geen persoonlijke band met België. Ze hadden familie, vrienden, dromen en plannen voor hun toekomst. Toch kozen zij – of werden opgeroepen – om de oceaan over te steken en te vechten tegen het nazisme en voor de bevrijding van bezette landen.
Velen betaalden daarvoor de ultieme prijs. Ze zagen hun thuisland nooit meer terug. Hun families verloren zonen, broers, vaders. Deze offers verdienen blijvende erkenning en dankbaarheid.
2. Verbinding tussen generaties
Door jaarlijks te herdenken, geven we verhalen door van generatie op generatie. Grootouders die de oorlog meemaakten, kunnen hun kleinkinderen meenemen naar de herdenking en vertellen wat ze zelf meemaakten. Jongeren die opgroeien in vrede leren zo de waarde daarvan kennen.
Deze directe, persoonlijke overdracht van geschiedenis is veel krachtiger dan alleen schoolboeken. Het maakt geschiedenis levend, voelbaar en relevant.
3. Bewustzijn van wat vrijheid betekent
In onze hedendaagse samenleving zijn vrijheden als vrije meningsuiting, persvrijheid, bewegingsvrijheid, en democratische verkiezingen zo vanzelfsprekend dat we ons nauwelijks realiseren hoe bijzonder en kwetsbaar ze zijn.
Door stil te staan bij een tijd waarin deze vrijheden werden afgepakt en moesten worden heroverd – letterlijk met geweld – krijgen we meer besef van hun waarde. Het is een les in nederigheid en waardering.
4. Vredeseducatie en voorkoming van herhaling
“Die het verleden niet kennen, zijn gedoemd het te herhalen” – dit bekende citaat (van filosoof George Santayana) vat een belangrijke reden voor herdenken samen. Door te blijven vertellen over de verschrikkingen van oorlog en de kostbaarheid van vrede, hopen we toekomstige conflicten te voorkomen.
Vooral in een tijd waarin oorlog weer realiteit is in Europa (zoals het conflict in Oekraïne), voelt deze boodschap opnieuw urgent.
5. Internationale vriendschapsbanden
De herdenking versterkt ook de blijvende vriendschap tussen Canada en België. Jaar na jaar komen Canadese afgevaardigden, soms veteranen of nazaten van bevrijders, naar België. Ze worden ontvangen met warmte en respect. Dit onderhoudt diplomatieke en culturele banden die verder gaan dan officiële verdragen.
Veel Canadezen bezoeken België specifiek om op de sporen van hun grootvader of overgrootvader te lopen. Deze persoonlijke connecties maken geschiedenis heel concreet en emotioneel.
Praktische informatie: hoe kunt u deelnemen?
De herdenkingsmis in Knokke-Heist
Wanneer: Zaterdag 1 november 2025 om 9.30 uur
Waar: Sint-Margaretakerk, Maurice Lippensplein, Knokke-Heist
Toegang: Vrij en gratis voor iedereen
Duur: Tot ongeveer 10.30 uur
Tips voor bezoekers:
- Kom liefst iets vroeger (rond 9.15 uur) om zeker een zitplaats te hebben. De kerk kan tijdens deze herdenking goed gevuld zijn.
- Kies voor respectvolle, sobere kleding. Dit is een plechtige gelegenheid.
- Mobiele telefoons op stil of uit tijdens de ceremonie.
- Fotografie is meestal toegestaan, maar doe dit discreet en zonder flits. Respecteer dat dit een emotioneel moment is voor velen.
- Ook niet-gelovigen of mensen van andere religies zijn welkom. De essentie van de viering – herinnering en respect – is universeel.
De bloemenhulde en optocht (vroeger op de dag)
Als u ook de eerdere momenten wil meemaken:
Wanneer: Zaterdag 1 november 2025 om 8.45 uur
Waar: Verzetsplein, Knokke-Heist
Hier start de dag met de bloemenhulde, gevolgd door de optocht naar de kerk. U kunt deze ceremonie bijwonen en dan meelopen met de optocht, of later rechtstreeks naar de kerk gaan voor de mis om 9.30 uur.
Het bezoek aan Adegem
Wanneer: Vertrek bus rond 10.30 uur na de mis; plechtigheid in Adegem om 11.15 uur
Waar: Vertrek bij de Sint-Margaretakerk; aankomst Adegem Canadian War Cemetery
Toegang: Gratis, maar met beperkt aantal plaatsen en voorafgaande inschrijving vereist
Hoe inschrijven:
Neem contact op met de gemeente Knokke-Heist via hun officiële kanalen (gemeentehuis, website, of gemeentelijke informatiedienst) voor reservatie van een plaats in de bus.
Is eigen vervoer ook mogelijk?
Zeker! Als u liever met de eigen wagen naar Adegem rijdt, kan dat natuurlijk ook. De begraafplaats is vrij toegankelijk en de plechtigheid is openbaar. Het adres van de begraafplaats is: Prins Boudewijnlaan 46-48, 9991 Adegem (Maldegem).
Een dag vol betekenis en ontroering
De Canadese herdenking in Knokke-Heist is dus veel meer dan een verplicht nummer of een stijve militaire ceremonie. Het is een dag waarop verschillende elementen samenkomen tot een geheel dat mensen raakt, ongeacht hun achtergrond:
- Geschiedenis wordt levend gemaakt en doorgegeven
- Muziek schept een emotionele verbinding die woorden niet kunnen
- Militaire ceremonieel brengt waardigheid en respect
- Persoonlijke verhalen maken abstracte cijfers concreet
- Internationale vriendschap wordt bevestigd en versterkt
- Gemeenschapszin groeit door samen te herdenken
Of u nu een sterke historische interesse hebt, van mooie muziek houdt, familieleden had die de oorlog meemaakten, of gewoon nieuwsgierig bent – er is een reden om deel te nemen aan deze herdenking.
Voor kinderen en jongeren is het een waardevolle educatieve ervaring. Ze zien met eigen ogen wat “geschiedenis” betekent: niet alleen droge data en feiten in een schoolboek, maar echte mensen, echte verhalen, echte emoties. De muziek maakt het bovendien toegankelijk en aantrekkelijk.
Voor ouderen kan het een moment van persoonlijke herinnering zijn, van verbinding met hun eigen verleden of dat van hun ouders en grootouders.
Voor mensen van middelbare leeftijd is het een kans om even stil te staan bij fundamentele waarden in een vaak hectische wereld.
Tot slot: een uitnodiging
De organisatoren van de herdenking nodigen iedereen van harte uit om op 1 november aanwezig te zijn. Of u nu voor de hele dag komt (vanaf de bloemenhulde om 8.45 uur tot en met de plechtigheid in Adegem) of alleen de mis bijwoont – uw aanwezigheid draagt bij aan het levend houden van de herinnering.
In een wereld waar oorlog helaas nog steeds bestaat, waar vrijheden onder druk staan, en waar samenwerking tussen landen niet altijd vanzelfsprekend is, is zo’n herdenking actueler dan ooit.
Door deel te nemen, toont u niet alleen respect voor het verleden, maar geeft u ook een signaal af voor de toekomst: vrijheid is kostbaar, vrede is niet vanzelfsprekend, en samen zijn we sterker.
Dus aarzel niet. Kom naar de Sint-Margaretakerk op zaterdag 1 november om 9.30 uur (of eerder voor de volledige ceremonie). Laat de muziek van de doedelzakken, de stemmen van Robin, Axelle en het pianospel van Dylan u raken. Sta stil bij wat 81 jaar geleden gebeurde. En neem die ervaring mee als herinnering aan waarom we ons elke dag moeten inzetten voor een vrije, vreedzame samenleving.
Lees meer: Canadaweek: Militairen aanwezig bij 81ste Bevrijdingsherdenking Knokke-Heist en Zwinregio
